Final project part l
เป็นชิ้นงานคู่ ให้เลือกวัสดุ สองวัสดุมาทดสอบสมรรถภาพ ขีดจำกัดความสามารถของมันว่ามันทำอะไรได้บ้าง ตอนแรกมีเชือกกับชานอ้อย แต่เชือกที่เลือกมันจะบางๆ ขึ้นรูปยาก คิดว่าชานอ้อยน่าจะคิดงานได้เยอะและง่ายกว่า เลยมาลงที่ชานอ้อยซะงั้นๆ
เมื่อให้อาจารย์ประจำกลุ่มคอมเม้นท์พัฒนางาน ณ.เวลานั้นเองเราก็ได้รู้ว่าเราไม่สามารถถอยหลังกลับหรือเปลี่ยนวัสดุได้แล้ว................. แงงง
เลยทดลองขีดความสามารถของมันที่ว่าเราจะไม่เอาชานอ้อยมาม้วน คด หรือ งอมันเพราะว่ามัน
จะทำให้ชานอ้อยแตก ทำให้เรารู้ว่าถ้าม้วนชานอ้อยในขณะที่มีความชื่้้นที่เหมาะสม
เราก็จะทำให้เจ้าชานอ้อยมันสามารถม้วนได้ และหากอากาศไม่เป็นใจ "ครีมทาผิวธรรมดาๆ"ก็สามารถทำให้ชานอ้อยม้วนหรือพับได้ เพราะครีมในปริมาณที่เหมาะสม จะไม่ซึมจนทำให้ชานอ้อยแตก แต่จะทำให้ชานอ้อยนุ่มขึ้น สามารถม้วนได้ง่ายขึ้น จบงานมือเลยนุ่มกันไปโดยปริยาย
( = v =)b
และรูปข้างบนนี้คือผลผลิตสุดท้ายของไตรภาค 6.1 ได้ฟามว่า
> งานมองจากด้านบนดูเป็นเส้นไปนะ
>ไม่ใช้วัสดุเป็นยูนิตเกี่ยวเนื่องเท่าที่ควร
>ดูไม่เป็น 3D
>มันมีใหญ่เล็กกำลังจะดี แต่ก็มาเสียช่วงกลางขึ้นไปถึงบนๆ พังงานหมดเลย
>การเอาชานอ้อยมาม้วนเป็นรูปทรงนี้น่าสนใจ แต่ไปคิดให้มันเกี่ยวเนื่องต่อกันได้
ด้วยตัวของมันเองจะดีมาก
ฯลฯ
เฮ้อ และมันก็ยังไม่จบซิ มันยังมีไตรภาคที่ 6.2 ข้างล่างนี่
ให้คนหนึ่งคนเข้าไปทำอะไรก็ได้ซักท่าทาง ด้วยความที่มันเป็นชิงช้าแบบตั้งใจ มาเป็นเสา เป็นที่แกว่ง
เลยโดนเทศน์ซะยับ และโดนฉีก ทำลายเสาชิงช้า โดยอาจารย์ประจำกลุ่ม ฮาเลย
แต่ไม่โกรธ เพราะอาจารย์แกน่ารัก ค่ะ ไม่โกรธ ไม่โกรธ T T
กรอบรูป หว้านหวาน ชอบ
ตอบลบ